تلخ

قیمت های سرسام آور همه چی را  که میبینم غصه ام میشه از این شرایط سخت :(

چقدر جوانایی که بخوان ازدواج کنن یا اونا که تازه زندگی تشکیل میدن باید سختشون باشه ؟

توی فامیل خودمون  و دوستام  میبینم دهنشون داره صاف  میشه!

به نظر میرسه اولویت اولم را باید اقتصاد بزارم اولیه ترین نیاز برای آرامش اینه.

تجربه بهم نشون داده من آدم خواستن ها و توانستن ها بودم

توی این قضیه طبیعیه که چند سال طول میکشه واسه ی من 

من اگه میخواستم پولدار باشم توی انتخاب رشته  سه سال قبل دستم باز بود کافی بود میرفتم یکی از رشته های پولساز تجربی  :)

خیلی خنگ بودم که  نرفتم ؟ 

توی  اولویت های اون موقع ام اون تصمیم  منطقی بود اما من الان  آدمی با اولویت های متفاوت تری ام.

هنر یه آدم باید این باشه که بتونه نیاز هاش را پیش بینی کنه و من این درس را گرفتم.  شاید واسه همینه که از همین الان دارم میبینم که تا سی سالگی قراره یه انسان موفق بشم :)

هدف من اینه 

میدونم چند سال از فرصت هام را از دست دادم و really messed up everything

but  there is still hope

+ از شرایط دوستام  فقط همینو بگم الان یکی همین بچه های هم رشته ایی که توی بلاد غربت دانشجوی دکتراست حقوق دانشجویی اش به پول ما سالی 500 میلیون میشه اگه فقط 10 درصد هم پس انداز کنه حساب کنید بعد 4 سال که درسش تموم شده بخواد حتی بیاد ایران هم زندگی کنه خیالش راحته :)) تازه این حقوق دانشجویی هست درسته کافیه برای حداقل زندگی اما  بخور نمیر حساب میشه.  اگه بخواد اون  طرف چند سال  کار کنه  و برگرده دیگه بحثی نمی مونه. 

+ چاره من همت هست. همتی که خستگی براش معنی نداره. همیتی که از یه جا موندن و روزمرگی بیزاره.

میدونم چند وقت دیگه شرایطم  خیلی بهتر میشه و در هر صورت تا سی سالگی آدم موفقی ام چه بخواهم ایران باشم چه راه  پذیرش  گرفتن و  مهاجرت  را انتخاب کنم :)

ایران باشم میتونم تو یکی از رشته های خوب مثه پزشکی ادامه تحصیلم را بدم و یه زندگی خوب داشته باشم. هم دوست دارم و لذت میبرم و هم پرستیژ اجتماعی و احترام داره.( اینو از ته دلم میگم که دوست دارم  به خاطر اینکه حال آدما را میتونم بهتر کنم و حس خوبی داره. ) شاید این همون انتخابی هست که سه سال پیش میشد  بکنم اما الان هم به  هیج وجه  دیر نشده و من با فراغ بال بیشتری میتونم مسیرم را انتخاب کنم. مثلا اینکه سربازیم تموم شده و .

 برای پذیرش گرفتن هم که خوندن ارشد و زبان خوندن  ( که همین الان هم میخونم) کارایی هست که باید انجام بدم. الانم که سربازیم داره هر روز ازش کمتر میشه و دغدغه اش کمتر میشه :)) 

++ راستش یه  دلیل  نوشتن این پست  رویا  هست.

رویا خیلی دختر خوبیه. معصوم و پاک و خواستنی   اما من هیچی در برابر قلب مهربونش ندارم.

یه پسر خوب باید انقدر پول داشته باشد که دختری که کنارش هست دغدغه ایی نداشته باشه.

من دوست دارم برای کسی که دوستش دارم همه چی تموم باشم. آدم فوق العاده :)

اما الان شرایطم اصن خوب نیست :(

 حس میکنم  بهتره آدم ساکت تری باشم  تا وقتی  که شرایطم خوب بشه     اگه تا اون موقع دلی برام مونده باشه :(

دوست داشتنش خیلی زیبا هست و پر از حس های خوب

اما  کی منو با این شرایط دوست داره آخه ؟

کاش همین الان  آدم فوق العاده ایی بودم :)